Zapoznawczo (zamiast wstępu)

      Jestem mamą wcześniaka, który urodził się w 26 tygodniu ciąży. Pierwsze dziecko, Ewunię, nosiłam do 37 tygodnia, jak pączuszek rosła sobie beztrosko w brzuchu do wagi 3330 gram, na starcie nowego życia dostała pełną 10 punktów. Pomimo wielu komplikacji w drugiej ciąży, pomimo faktu, że musiałam leżeć i przyjmowałam niezłą dawkę leków na podtrzymanie tej ciąży, nie brałam ani przez chwilę pod uwagę faktu, że mogę urodzić wcześniej niż we wrześniu. Wiadomo – takie rzeczy zawsze przytrafiają się innym, nie nam….A jednak. Maciuś urodził się 3 miesiące przed terminem, z wagą 610 gram. Jego „wzrostu” nie wspomnę – nie słyszałam ani nie czytałam nigdy o krótszym dziecku.

     Dziś od tamtych chwil minęło pół roku. Dojrzewam nieśmiało do tego, aby spisać moje wspomnienia z tego bardzo niełatwego okresu. Chociaż poczucie humoru jest jedną z cech mojej osobowości, nie wszystkie zapiski pozwolą Wam to stwierdzić. Zresztą – oceńcie same, nie wszystkie wspomnienia są tylko poważne :).