Golonce

      Daję wczoraj młodemu zupę. Maciuś skomentował to krótko "oj, golonce". Padłam. Pewnie mamy dzieciaków zdrowych, bez "przeszłości" zdziwią się, że podniecają mnie takie komunikaty. Ja jednak pękam z dumy i radości słysząc, jak moje dziecko z "przeszłością" się z nami komunikuje. Wczoraj też Maciek domagał się gry logopedycznej na komputer. Moja mała dwuipółletnia glizda śmigała myszką jak doświadczony użytkownik komputera (a był to jego pierwszy raz). Odtwarzał sobie odgłosy zwierząt, powtarzał za panią lekorką....rewelacja. A jeszcze jeszcze większa rewelacja była po południu, kiedy "grać zienta" domagał się od taty, bo  "mam łąciła zienta laptopie" (tata, dawaj grę w zwierzęta, bo mama mi włączyła).

     Dziś byliśmy u neurologa. Pani doktor powiedziała, że jest w szoku. Bardzo zaskoczył ją Maćkowy rozwój, mowa, zasób słów, komunikacja zdaniami (czasem nawet takimi bardziej złożonymi, jak np "Eminia kolu jeś, Maciek jedzie pani doktol" albo "tatuś, nie idzie echać, musisz alucić (tata, zawracaj). Pochwalił się znajomością cyfr, kilku kolorów, powiedział pani, że jej "alo dzoni' (pani doktor co chwilka dzwonił telefon). Tą część rozwoju zaliczył celująco. Jego chodzenie natomiast tak wysoko nie zostało ocenione, Maciek korzysta wciąż z paluszków, na których się porusza. Nie zawsze, ale w przeważającej części niestety tak. Dostaliśmy zalecenia, zobaczymy, czy na tego uparciucha pomogą.

    Na powrocie wskoczyliśmy do poradni psychologiczno-pedagogicznej, do której skierowała mnie poradnia ode mnie ze wsi. Ta nowa poradnia ukierunkowana jest na dzieciaki z problemami słuchu i wzroku, pojechałam się umówić na spotkanie. Termin za miesiąc, pani kazała mi się cieszyć, że to tak krótko....Niech żyje nasza polska służba zdrowia...